Waarom ik open ben over mijn financiën

Een aantal weken geleden vroeg mijn zusje mij waarom ik zo open schrijf over mijn financiën en vastgoedreis. Om dat uit te leggen moeten we eerst een stukje terug in de tijd.

Eind 2015 was ik eigenaar van een goedlopend internetbedrijf op Curacao. Slechts twee jaar later kocht ik van 'mijn' laatste centen een enkeltje Schiphol en kwam ik terug naar Nederland met een negatief eigen vermogen. Terwijl ik dit schrijf merk ik dat het onderwerp mij nog steeds zwaar op de maag ligt. Waarom kies ik hier dan toch voor? Als ik vanaf het begin open was geweest over mijn financiën dan was ik waarschijnlijk nooit zó hard op mijn bek gegaan.

In die jaren specialiseerde ik mij in het voorfinancieren van ZZP-ers met een kapitaalintensief beroep. Maar in plaats van hier een lening van te maken maakte ik er investeringen van met afdracht van een percentage van de bruto omzet van de ZZP-er als 'rente'. Dit bleek een gouden greep. De wereldeconomie kwam in 2013 eindelijk weer goed op gang en de winst stroomde binnen.

Waar we in vastgoed hard ons best moeten doen voor een rendement van 10% per jaar op ons geld draaide ik van 2013 t/m 2016 relatief simpel 800% rendement per jaar op mijn geld. Ik waande mijzelf het grootste financiële genie op aarde en begon investeringen aan te nemen van anderen.

Als je 24 jaar oud bent en er vliegen elke maand tienduizenden euro's van en naar je rekening dan doet dit wat met je hoofd. Combineer dit met het feit dat ik van nature een uitgever en geen spaarder ben en je hebt een tikkende tijdbom. Ik begon geld uit te geven als water.

Het maakte niet uit hoeveel er binnen kwam, ik vond wel een manier om het uit te geven. Vliegreisjes naar omliggende eilanden, lease auto's (ja, meerdere!), een dikke villa en meerdere malen per dag buiten de deur eten duwden mijn uitgaven steeds verder omhoog. Maar nog steeds kwam er meer binnen dan dat er uit ging en was ik in staat om de meeste winsten te herinvesteren in nieuwe overeenkomsten.

Mijn eerste grote fout was dat ik niet op tijd door had dat mijn model niet oneindig schaalbaar was. ZZP-ers die aan de top van hun verdienen zaten kregen steeds gunstigere voorwaarden van mij om bij te tekenen voor weer een jaar. Dit duwde langzaam het bedrijf van weinig risico - veel winst naar veel risico - veel winst.

Mijn tweede grote fout was dat ik niet in staat bleek om mijn zakelijke- en privé uitgaven terug te brengen naar lagere niveau's toen de omzet begon af te vlakken. Ik begon in te teren op mijn eigen vermogen zonder dat ik het doorhad.

Eind 2015 werd ik geïnformeerd door twee van mijn klanten dat ze niet meer gingen betalen. De investeringen waren gedaan maar de winsten zouden worden gemaakt na afloop van het contract en vielen daarom buiten onze samenwerking vonden ze. Ons contract bood te weinig houvast om er via de rechter achter aan te gaan dus heb ik het verlies afgeschreven en met de rest van mijn klanten een nieuw contract afgesloten. Kosten van dit grapje? 135.000 euro.

Ineens was daar de geldstress! Immers, ik had gerekend op het terugverdienen van dat basiskapitaal en de bijbehorende winsten om andere verplichtingen van te kunnen voldoen. Nu dat geld en rendement ineens weg bleek te zijn zat ik met een groot gat in de boekhouding. Uiteindelijk was er maar één uitweg mogelijk. Ik verkocht de nog lopende contracten aan twee bevriende investeerders en heb van de opbrengsten de rest van de investeerders schadeloos gesteld. Met ongelooflijk veel mazzel kwam ik er vanaf met 'slechts' een restschuld van 5.000 euro. En die tonnen die ik zelf had verdiend in die jaren dan? Allemaal uitgegeven.

Sinds ik terug ben in Nederland ben ik veel meer gaan lezen. De teller staat inmiddels op ongeveer 40 non-fictie boeken over uiteenlopende onderwerpen. Vastgoedboeken hebben het laatste jaar de overhand genomen maar ook boeken als 'De meeste mensen deugen' van Rutger Bregman en 'Zij zei' van Jodi Kantor en Megan Twohey pak ik gretig mee.

Ik heb nog steeds de vraag niet echt beantwoord. Waarom ben ik open over mijn financiën? Op Curaçao werd ik niet uitgedaagd in mijn denken. Ik had niemand om mij heen die mij op mijn fouten kon wijzen simpelweg omdat ik met niemand echt sprak over mijn zaken. Ja, stoer vertellen over hoeveel er was binnengekomen die week. Dat kon ik wel.

Daarom wil ik nu open zijn over mijn financiën. Ik wil juist uitgedaagd worden. Ik verwelkom de opbouwende kritiek van mensen en probeer er lessen uit te leren. En als de mensen om mij heen de antwoorden niet hebben probeer ik ze te vinden in de geest van de scherpste denkers van onze tijd. Mensen als Nassim Nicholas Taleb of Ray Dalio.

Alleen door te lezen, toetsen en oefenen in de praktijk kom je echt verder! Ik merk dat hiermee de lol ook terug is gekomen in het ondernemen. Je bent nooit uitgeleerd, het kan altijd beter. Met die insteek ga ik de komende jaren investeren in vastgoed. Het doel is financiële vrijheid en niet "get rich quick".

Om dit blog af te sluiten wil ik een aantal lessen met jullie delen. Lessen die mij nu helpen bij het opnieuw opbouwen van mijn inkomen en vermogen.